Smakuje Zdrowo

, by Zosia, Smakuje Zdrowo

desery

Budyń kasztanowy dla małych i dużych - bez glutenu, bez mleka

3 komentarze

, by Zosia, Smakuje Zdrowo

Kremowa ryżowa szarlotka | bez glutenu, mleka i jajek

1 komentarze

, by Zosia, Smakuje Zdrowo

desery

Słodki mus z pieczonej dyni

No komentarze

, by Zosia, Smakuje Zdrowo

bez pieczenia

Karmelowe szyszki gryczane

1 komentarze

, by Zosia, Smakuje Zdrowo

artykuły

Od czego zacząć, kiedy myślisz o odstawieniu glutenu?

O glutenie mówi się coraz więcej. I coraz więcej osób deklaruje, że chce trzymać się od niego z daleka. Często słyszę też takie pytania: czy warto? Czy się da? A może by tak spróbować…? Jeśli zastanawiasz się nad odstawieniem glutenu, to mam dla Ciebie garść moich refleksji.

Od czego zacząć przejście na dietę bezglutenową (lub znaczne ograniczenie glutenu)? Przede wszystkim od zadania sobie dwóch pytań: po co i dlaczego? Po co – czyli co chcę osiągnąć, o jaki rezultat mi chodzi? I dlaczego – a więc jaka jest moja motywacja? Ta z kolei może mieć dwojakie podłoże.

Możesz chorować na celiakię. Wtedy wóz albo przewóz. Nie ma przeproś. Albo radykalnie wykluczasz gluten albo poważnie ryzykujesz (jak poważnie, to zależy od stopnia nasilenia choroby). Na tej grupie nie będę się więc skupiać (zresztą warto przebadać się w tym kierunku!). Ja sama (na szczęście) do niej nie należę. Pozostaje nam więc drugi typ motywacji.

Możesz chorować na inne schorzenia. Twój organizm nie przepada za glutenem. Twoi towarzysze to albo endometrioza albo Hashimoto, a może AZS. Słowem - wszelkie choroby autoimmunologiczne i inne nieprzyjemności. Obniżona jakość życia, gorsze samopoczucie czy rewolucje ze strony układu pokarmowego sugerują Ci – zrób coś wreszcie!

Pamiętam jak przed moją erą zdrowego odżywiania byłam niesamowicie zmęczona. Dzień w dzień. Pamiętam jak jeszcze w liceum ziewałam na lekcjach. Po powrocie do domu padałam na twarz i zasypiałam około 21, by po dwudziestu minutach się obudzić, bo jeszcze musiałam odrobić prace domowe. Wtedy wydawało mi się to normalne, miałam przecież tyle dodatkowych aktywności. Z perspektywy czasu wiem, że chroniczne zmęczenie to jeden z objawów endometriozy. Po przejściu na dietę bywałam zmęczona, ale nie dzień w dzień, nie non stop! To była jedna z pierwszych rzeczy, jakie udało mi się samej zaobserwować (wyniki badań dostawałam na kartce :) ).

A więc jaka jest Twoja motywacja? Dlaczego chcesz odstawić gluten? Być może będzie to na jakiś czas, być może później do niego wrócisz, ale z umiarem. Tylko pytanie dlaczego? Skąd taki pomysł? Jak już odpowiesz sobie na to pytanie, czas na kolejne: co chcesz osiągnąć? Może wydaje Ci się to banalne, może już żałujesz, że zmarnowałeś 5 minut na czytanie tego artykułu. Ale moim zdaniem odpowiedzenie sobie na te dwa pytania to podstawa. Pośród mody na „bezglutenowość” warto się zatrzymać i przez chwilę zastanowić.

Znam osobę, która wydała tysiąc złotych na przeróżne testy, które potwierdziły, że jej organizm nie toleruje glutenu. Wydała potem kolejne kwoty na żywność bezglutenową. Zamawiała u znajomych chleb bezglutenowy. Wszyscy dookoła wiedzieli, że stosuje dietę i starali się ją w tym wspierać. Ale ona przechodząc obok piekarni nie mogła się oprzeć. Po prostu musiała tam wejść i kupić sobie świeżego pączka. Gdy o tym usłyszałam padłam z wrażenia. Ale jak to – nie mogła się oprzeć?! Gdy już się podniosłam –zrozumiałam jedną ważną rzecz. Ona nie miała POWODU. Nie miała mocnej motywacji. Samo chcę, bo chcę, bo tak postanowiłam, jej nie wystarczało. Nie cierpiała z powodu swoich schorzeń. Nie zmagała się z uciążliwymi dolegliwościami. A samo „bo chcę się czuć lepiej” nie wystarczało. Nie wiedziała też co to właściwie znaczy „czuć się lepiej”.

Znam też osoby, które wiedzą co chcą osiągnąć dzięki zmianie odżywiania. Imponują mi znajomi, którzy ograniczają gluten (albo pszenicę) nie dlatego, bo jest taka moda, tylko dlatego, że chcą odżywiać się różnorodnie. Wysoko przetworzoną pszenicę zamieniają na orkisz czy żyto. Sięgają po kasze i ziarna. Bo chcą jeść zdrowo. Imponują mi swoją świadomością. Podziwiam też osoby, które przechodzą na post leczniczy. Znam takie osobiście i jestem pod wielkim wrażeniem ich determinacji. Wiedzą czego chcą. Po zakończeniu postu odżywiają się racjonalnie. Zwracają uwagę na to, co znajduje się na ich talerzach. Bo nie o eliminację czy ograniczenie glutenu w gruncie rzeczy chodzi. Ważniejsze od tego, czego nie jemy, jest to, co jemy. Można wyeliminować gluten, ale odżywiać się jedynie bezglutenowymi słodyczami. To jednak w powrocie do zdrowia nam nie pomoże.

Dla mnie powód był oczywisty. Miałam już tego dość. Chciałam przestać wiecznie być zmęczona. Oprócz tego chciałam zminimalizować ryzyko kolejnych operacji. Chciałam uciec od uciążliwych napadów bólu. I na końcu, ale najważniejsze - marzyłam, by zostać mamą.

Widząc cel, droga jest łatwiejsza.

Powodzenia i trzymam kciuki!

PS. Będzie mi bardzo miło, jeśli podzielisz się ze mną tym, co myślisz na ten temat. To dla mnie ważna informacja zwrotna, czy to co piszę/robię jest dla Ciebie ważne i potrzebne.

foto: pixabay.com